Όπως η Αφρική και η Αμερική (οι πρωτεργάτες των blues), έτσι και τα Βαλκάνια έχουν τα δικά τους blues. Μην πάει το μυαλό σας σε πεντατονικές αυτή τη φορά, ούτε σε κιθάρες με overdrive. Καλύτερα σκεφθείτε τρομπέτες. Πολλές τρομπέτες, τρομπόνια, τούμπες και άλλα πνευστά. Συνήθως οκταμελής μπάντες με ένα κρουστό και τα υπόλοιπα πνευστά, δίνουν τα εσώψυχά τους για να παίξουν Βαλκανικά blues.
Μην σκέφτεστε το blues ως την αποκλειστικά μαύρη μουσική που λέει ιστορίες από το Μισσισιπή και τη Νέα Ορλεάνη. Υπ' αυτή την έννοια, blues είναι το παράπονο και ο πόνος του εκάστοτε λαού, που υποφέροντας, κατέφευγε στη μουσική για να λυτρωθεί ή να ξεχαστεί. Θα μπορούσε ένα Βαλκανικό blues να λέει για τη Σερβία, τον πόλεμο, το Μαυροβούνιο, τις πανέμορφες γυναίκες του τόπου και άλλα τόσα όμορφα αλλά και οδυνηρά πράγματα.
Blues Ελληνικό είναι και το ρεμπέτικο. Το έχω ακούσει πολλές φορές και υποστηρίζω αυτήν την άποψη. Αλοίμονο στον πόνο και το μεράκι που έχουν αυτά τα τραγούδια.
Αφορμή για αυτό το θέμα είναι το φεστιβάλ Gucha στη Σερβία τον Αύγουστο και κάθε Αύγουστο. Διαγωνισμός από 200 περίπου ορχήστρες πνευστών, με ημιτελικά και τελικούς, 650.000 επισκέπτες, πάρα πολλά αρνιά, πολύ χορό και πολύ μουσική. Συνήθως λαμβάνουν μέρος και οι διασημότεροι του είδους Goran Bregovic και Boban Markovic.
Το καλοκαίρι αυτό λέω να ακούσω σαμπάχ, χιτζάζ, χιτζασκιάρ, δωρική και ουσάκ περασμένες μέσα από τα πνευμόνια και τις τρομπέτες των καλύτερων μουσικών, Σέρβων και μη.
Balkan blues man για ένα καλοκαίρι.
http://www.youtube.com/watch?v=iGRQGh4WWhA&feature=PlayList&p=77E96899A0955E49&playnext_from=PL&index=51&playnext=6
Μην σκέφτεστε το blues ως την αποκλειστικά μαύρη μουσική που λέει ιστορίες από το Μισσισιπή και τη Νέα Ορλεάνη. Υπ' αυτή την έννοια, blues είναι το παράπονο και ο πόνος του εκάστοτε λαού, που υποφέροντας, κατέφευγε στη μουσική για να λυτρωθεί ή να ξεχαστεί. Θα μπορούσε ένα Βαλκανικό blues να λέει για τη Σερβία, τον πόλεμο, το Μαυροβούνιο, τις πανέμορφες γυναίκες του τόπου και άλλα τόσα όμορφα αλλά και οδυνηρά πράγματα.
Blues Ελληνικό είναι και το ρεμπέτικο. Το έχω ακούσει πολλές φορές και υποστηρίζω αυτήν την άποψη. Αλοίμονο στον πόνο και το μεράκι που έχουν αυτά τα τραγούδια.
Αφορμή για αυτό το θέμα είναι το φεστιβάλ Gucha στη Σερβία τον Αύγουστο και κάθε Αύγουστο. Διαγωνισμός από 200 περίπου ορχήστρες πνευστών, με ημιτελικά και τελικούς, 650.000 επισκέπτες, πάρα πολλά αρνιά, πολύ χορό και πολύ μουσική. Συνήθως λαμβάνουν μέρος και οι διασημότεροι του είδους Goran Bregovic και Boban Markovic.
Το καλοκαίρι αυτό λέω να ακούσω σαμπάχ, χιτζάζ, χιτζασκιάρ, δωρική και ουσάκ περασμένες μέσα από τα πνευμόνια και τις τρομπέτες των καλύτερων μουσικών, Σέρβων και μη.
Balkan blues man για ένα καλοκαίρι.
http://www.youtube.com/watch?v=iGRQGh4WWhA&feature=PlayList&p=77E96899A0955E49&playnext_from=PL&index=51&playnext=6
